Taka jedna wakacyjna piosenka

Jedna taka włoska wakacyjna piosenka.

Pisałam niedawno o włoskiej muzyce z nurtu “Muzyki Świata”, która nadawałaby się, według mnie, do Siesty Marcina Kydryńskiego. Kocham muzykę, zwłaszcza tę w duchu SIESTY, więc wsłuchuję się w nowoczesną włoską muzykę w poszukiwaniu tradycyjnych klimatów.

Parę lat temu, dokładnie w roku 2012 przebojem wakacji we Włoszech była piosenka świetnego Biagio Antonacci pt. “Non vivo più senza te” (Już nie potrafię żyć bez Ciebie), która zawiera w sobie akcenty, jakich poszukiwałam – w nowocześnie zaaranżowanej muzyce pobrzmiewają instrumenty typowe dla popularnych ludowych melodii, typu tamburyn oraz akordeon, teledysk przedstawia przede wszystkim piękny, tradycyjny włoski taniec “pizzica”, a na końcu piękny ukłon w stronę muzyki ludowej, za co jestem Biagiowi?/ Biagiu? (Mamma Mia! Może lepiej nie będę odmieniać włoskich imion!) bardzo wdzięczna. Posłuchaj i zobacz koniecznie. Polecam z całego serca wszystkim miłośnikom wakacyjnej muzyki z duszą.

No tak, muzyki tradycyjnej we całej Bella Italia ci u nas dostatek, ale … obszar, który z wiadomych względów interesuje mnie najbardziej, czyli Toskania, nie ma swojej odrębnej, rozpoznawalnej muzyki, tak jak jest to w przypadku Neapolu lub całych regionów typu Sardynia, Sycylia, Puglia, etc.

Owszem, jak zorientowałam się wśród seniorów z głuszy, istniały popularne pieśni tak zwanego “ludu”, ale były to pieśni znane w całych Włoszech. Ludzie z głuszy, którzy byli przed wojną biednymi chłopami, opowiadali mi, że ktoś tam gdzieś miał harmonijkę, ktoś tam (jedna osoba na ileś tam wsi) miał akordeon lub harmonię, czy tamburyno, ktoś tam śpiewał, więc w niedziele organizowali sobie wiejskie potańcówki. Przy okazji dowiedziałam się, że wśród “ludu” był popularny taniec zwący się LISCIO, tańczony oczywiście w parach, a zawierającego elementy trzech innych tańców: mazurka, walca i polki.

Usiłowałam wytropić ślady muzyki tradycyjnej w Toskanii, ale bez większych sukcesów. Widocznie jej nie było, albo nie przetrwała… albo zatrzymała się na czasach muzyki średniowiecznej. To byłoby najbardziej prawdopodobne. Każde miasto w Toskanii ma swoje święta, uroczystości, obchody rocznicy bitew, święta patronów miast i prawie zawsze przy tej okazji można zobaczyć damy i dostojnych panów ubranych w piękne, średniowieczne szaty oraz usłyszeć dawną, średniowieczną muzykę, dudniące bębny nawołujące i zagrzewające do walki (tambury). tak jak te w czasie obchodów Palio w Sienie albo “Giostra del Saracino” w Arezzo czy też łagodne i przyjemne melodie muzyki dawnej towarzyszące wydarzeniom typu “Cena medievale” (Średniowieczna kolacja) w Certaldo czy “Festa medievale” (Średniowieczna Uczta/Swięto) w Monteriggioni.

Przyznam się, że na początku, nie wiedzieć czemu, mnie to denerwowało. “Ach, te ich średniowieczne przebieranki” myślałam sobie z przekąsem, pewnie z zazdrości, bo z uwagi na godziny pracy nigdy nie mogłam ich na żywo zobaczyć, nie wspominając nawet o aktywnym uczestnictwie w takim wydarzeniu.

A przecież nie powinnam tak myśleć, bo każde z tych świąt, festynów i uroczystości ma swoje korzenie właśnie w średniowieczu. Ale dopiero wymiana maili z Sylwią, autorką bardzo klimatycznej strony Dom Wina i Oliwy, trochę a może nawet więcej niż trochę 🙂 zmieniła moje myślenie. Przekonałam się do obchodów świąt wszelakich w duchu średniowiecznym, na razie czysto teoretycznie, ale już się cieszę na możliwość wzięcia udziału w takim średniowiecznym święcie w realnej rzeczywistości. Na razie przenieśmy się już teraz w czasy wieków średnich za pomocą wehikułu czasu, jaką jest cudownie kojąca muzyka dawna, czasem w nowoczesnej oprawie :).

Olga z bloga Zapisane Chwilą niedawno wysłała w świat zaproszenie do pląsów przy pięknej, średniowiecznej muzyce, która mnie totalnie urzekła. Może dawnym zwyczajem popląsamy sobie w parach? Ale nie za dnia, w czasie sierpniowych upałów typu “caldo africano”, które właśnie trwają. Późnym wieczorem i chłodną nocą, przy świecach, przy ogniu 🙂