A więc (wiem, nie zaczyna się zdania od “a więc”) jestem tu od 17 czerwca i nic jeszcze nie napisałam! A jest ostatni dzień lipca, mija właśnie prawie sześć tygodni bez widocznych oznak rozwoju intelektualnego… Taaaak, człowiek ma swoją stronę i nic z nią nie robi, pomyślałam sobie dzisiaj i natychmiast postanowiłam się zmotywować “jeżeli nie dzisiaj, TO KIEDY???
Chyba w końcu się przekonałam do działania, a nie jest to łatwe – strasznie gorąco, temperatury maksymalne przeskoczyły już wszystkie rekordy poprzednich lat, pracy jest bardzo dużo… a tak, już wyjaśniam co to znaczy praca z “AA”. Wbrew pozorom nie jest to praca z Anonimowymi Alkoholikami, AA w moim slangu znaczy Alzhaimer plus ADHD, czyli w szybkim tłumaczeniu babcię, która wygląda jak babcia, ale jest bardzo żwawa i szybka jak pędziwiatr! Nic nie pamięta, wciąż dopytuje się o te same rzeczy z naciskiem godnym policjanta śledczego i po pół godzinie rozmowy z nią ma się ochotę uciekać, gdzie pieprz rośnie!. Babcia AA potrafi uciekać, zgubić się we własnym domu, kombinować różne dziwne rzeczy, gdy człowiek odwróci się tylko plecami. Ale… nie zamierzam opisywać tu żadnej babci, zamierzam opisywać MOJE WIELKIE PRZYGODY, PRZEŻYCIA I SPOSTRZEŻENIA w pięknej Italii, które były dla mnie twardą lekcją życia.
W ciągu tych sześciu tygodnii popełniłam jednak jakiś wysiłek intelektualny – wykorzystałam każdą okazję do robienia zdjęć, wykonałam ich mnóstwo, czekają już niecierpliwie na swój wielki dzień:)
Na razie pochwalę się moimi cyprysikami. Proszę, oto NOWA GALERIA CYPRYSKÓW:
[envira-gallery id=”20013″]
