BAGNO VIGNONI
Bagno Vignoni to miejsce niezwykłe, bo przecież nie co dzień można zobaczyć termalne źródło na głównym (i jedynym) placu miejscowości. Najczęściej w takich małych średniowiecznych osadach widzimy przynajmniej studnię i coś na kształt ratusza, a tu niespodzianka – wesoło podskakujące źródełko termalne w wielkim basenie na środku, w głównym punkcie tej miejscowości.
Zastanawiałam się, co było pierwsze, jajko czy kura tj. czy pierwsze było źródło termalne, czy miejscowość? Miałam nadzieję na odkrycie niezwykłej , bajkowej historii typu “była sobie mała wioska i nagle DOBRY DUCH dał jej życiodajne źródło”. Sięgnęłam do źródeł, na razie jeszcze nie termalnych, lecz informacyjnych internetowych, takich jak www.bagnovignoni.com, ale niestety nie dokopałam się żadnej fascynującej historii. Była to po prostu naturalna ludzka konieczność – ludzie osiedlali się w pobliżu źródeł wody, bo woda to ŻYCIE.
Także NA POCZĄTKU BYŁO ŹRÓDŁO, a wokół niego osiedlili się pierwsi mieszkańcy, następnie (ileś tam setek albo tysięcy lat później) powstał kościół pod wezwaniem Jana Chrzciciela, a na końcu wszelkiego rodzaju agroturystyki i hotele wykorzystujące skarb tej ziemi czyli wody termalne do przyciągnięcia turystów.
Bagno Vignoni ze swoich wód termalnych zasłynęło w całej Europie w średniowieczu, ale pierwsze zapiski dotyczące działalności łaźni wykorzystujących właściwości lecznicze, bogatych w siarkę, wypływających z gleb wulkanicznych tutejszych wód sięgają czasów rzymskich, czyli po naszemu starożytności (na razie nie zagłębiając się za bardzo w szczegóły historii Włoch).
Bagno Vignoni, położony na terenie Parku Kulturowo Przyrodniczego Val d’Orcia, VAL D’ORCIA czyli po naszemu DOLINY DZBANÓW (ciekawe jaka jest geneza tej nazwy?)… wiem, generalnie nie powinno się tłumaczyć nazw geograficznych, ale skoro nazwa jest tak śliczna i taka sugestywna… nie mogłam się oprzeć i przetłumaczyłam (pewnie chodzi tu o te słynne terakotowe, tj. z wypalanej surowej gliny, olbrzymie dzbany używane kiedyś do przechowywania oliwy z oliwek, wody etc).
Ciągnąc przerwany wątek, Bagno Vignoni położone w malowniczej scenerii winnic i lasów, dzisiaj jest jednym z piękniejszych i najlepiej zachowanych średniowiecznych miejscowości w Toskanii, co widać na dużym zdjęciu poniżej, zdjęcie pochodzi ze strony internetowej www.poderina.it Ja też starałam się ukazać piękno Bagno Vignoni na moich nielicznych zdjęciach, ale byłam tam krótko, przejazdem, a moje zdjęcia pochodzą z miejsc przypadkowych i ogólnodostępnych.
Żeby tak udało się pobyć tam dłużej i zrobić zdjęcia z pokoju któregoś z górnych pięter budynków przy głównym źródle, niespiesznie … to myślę, że byłby to dobry klimat dla wykonania wspaniałych, zapierających dech w piersiach zdjęć. Kto tam pojedzie na dłużej, na pewno ma szansę zrobi SUPER ujęcia, takie jak to poniżej z Poderiny!
Przyznam się, że z uwagi na odległości Bagno Vignoni od mojego toskańskiego lokum i w związku z tym brak większej ilości czasu (ledwie dotarłam na miejsce, a już trzeba było wyjeżdżać) skupiłam się na tym, co jest na zewnątrz miasteczka. Nie mam wielu zdjęć z tego pięknego miejsca, ale… może dzięki mojemu nienasyceniu mam apetyt na więcej.
Zdjęcia które prezentuję poniżej, tak jak wcześniej wspomniałam, pochodzą z internetu. Właśnie na nie patrzę, zachwycam się, zanurzam się w marzeniach i pragnieniach gorących jak gejzery termalne, prosząc tego KOGOŚ na górze, abym mogła tam pomieszkać przynajmniej tydzień, dwa i powłóczyć się z aparatem fotograficznym.[envira-gallery id=”31551″]Źródła zdjęć: Ufficio Turistico San Quirico d’Orcia, blogzingarette.com, albergoleterme.it, autostradeperlitalia.it, ilcitadinonline.it, intoscana.it, pillolediviaggio.it, quotidiano.net, travelfood.blog.it, vivisiena.it, gogoterme.com, weekendromantico.toscana.it
Zakładam że marzenia się spełniają, więc…. do miłego zobaczenia w Bagno Vignoni!
[envira-gallery id=”20390″]
